نگار اصغری
فرقی نمی‌کند مشترک اپراتور اول باشی یا دوم، کلافه میشوی از انبوه پیامکهای تبلیغاتی. پیامکهایی که ساعت مشخصی برای ارسال ندارند. اصلا مخاطب و هدفی هم ندارند. پیامکهایی که از فروش گوسفند در عید قربان شروع می‌شوند، از در میان گذاشتن مشکلات عاطفی و شخصی عبور میکنند و متاسفانه انگار به جایی هم قرار نیست ختم شوند.
پیامکهایی که خواندنش لااقل برای خندیدن توفیق اجباری است و فقط در صورتی میتوان از دریافت آن صرفنظر کرد که به دفاتر خدماتی اپراتور مربوطه مراجعه کنیم و با پرداختن مبلغی درخواست عدم ارسال آنها را داشته باشیم. اما این درخواست در واقع مساوی است با عدم دریافت پیامکهای بانکی که احتمالا مفید‌ترین این پیامکهای عمومی است.
البته ناگفته نماند که در این میان کسانی که از تلفن‌های هوشمند امروزی و پیشرفته‌تری استفاده میکنند، می‌توانند پیامک های تبلیغاتی را مسدود کنند تا دیگر از آن شماره و کانال برایشان پیامی ارسال نشود. اما باز هم اپراتورها زرنگتر و شرکت‌هایی که پیامک انبوه ارسال میکنند پرتعدادتر از این هستند که بتوانیم از شر پیامک‌هایشان خلاص شویم. پیامکهایی که فرستندگان آن گاهی اوقات از عدم توجه و ناآگاهی مخاطبین سواستفاده میکنند و فقط منتظر ارسال یک پیام از هزاران مخاطب خود هستند تا در خوش‌بینانه‌ترین حالت، روزانه از ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ ریال از مخاطبین خود سود ببرند هزینه‌ها و مشکلات اجتماعی و حقوقی پیش‌آمده در بعضی از این موارد هم که جای خود دارد .به دور و بر خود نگاه کنیم، چند نفر از این وضعیت ناراضی و به خاطر دریافت پیامکهای بانکی مجبور به تحمل انبوه پیام‌های ناخواسته و نامربوط روزانه هستند؟ قطعا تعداد کمی نیست. کسانی که اگر هیچ نظارتی بر این روند ایجاد نشود و اپراتورها یا وزارت ارتباطات هم تصمیمی جدی برای تغییر وضع موجود نگیرند، همچنان در دوگانه پرداخت هزینه قطع پیامک‌ها و به تبع آن عدم امکان استفاده از موبایل بانک آن پیام‌های متعدد و شاید گاهی هزینه‌های ناخواسته گیر کرده‌اند. کسانی که با داشتن تلفن همراه آرامش خود را در خطر می‌بینند و مجبورند با هر صدای پیامک در هر ساعتی از شبانه‌روز، به سمت گوشی خود بروند، پیامک تبلیغاتی را باز کنند، نفس عمیقی بکشند و آن را پاک کنند. حالا اگر منتظر واریز حقوق یا مبلغی باشند، اگر خوش‌بین باشیم که چیز دیگری هم نمی‌گویند، حتما با خود زمزمه میکنند «با اولین پول باد آورده که به دستم رسید، باید یه گوشی هوشمند بخرم». هرچند نباید چندان دلخوش باشند، گروه‌های وایبری در انتظار آنها هستند …